EXTREMADURA 2025: ¡MÁS ÉXITO!
- Martijn Bot
- 11 apr
- 5 minuten om te lezen
SAMENWERKINGSREIS BIRDINGBREAKS.NL/BIRDINGHOLLAND.NL
Iedereen zal het herkennen: om hetzelfde te bereiken moet je de ene keer gevoelsmatig veel harder werken dan de andere. Welnu, deze reis lijkt alles haast als vanzelf te gaan en rollen we met het grootste gemak van de ene mooie soort in de andere. Als vanzelfsprekend vliegt alles onze kijkers binnen, hoeven we nauwelijks soorten op de lange baan te schuiven en pakken we her en der ook nog eens leuke extraatjes mee. Dat is echt niet altijd zo, kunnen we inmiddels uit ervaring vertellen. We hebben tot zo ver el viento a nuestras espaldas, zullen we maar zeggen (zoek dat maar eens op ;-)).
Op dag drie van de reis bezochten we de wellicht meest bekende vogellocatie van Extremadura: Monfragüe. Dit Nationaal park langs de rivier de Taag is geweldig vogelrijk en dat hebben we geweten. Op weg erheen stoppen we traditioneel bij een kleiner stroompje, dat overigens dit jaar stroomt als een volwassen rivier. Hier startten we de dag ontspannen op, met wat eerste leuke soorten als Nachtegaal, Spaanse mus, Hop, Vale- en Monniksgier, Dwergarend, Aasgier en Rotszwaluw. Overigens had de échte aftrap van de dag al in de hoteltuin plaatsgevonden, alwaar we bijvoorbeeld al Vale gierzwaluwen, Roodstuitzwaluwen, Kleine torenvalken en een erg gave, leucistische Zwarte spreeuw tegen het lijf liepen.
Het kasteel, de wandeling erheen en de nabijgelegen rotsen langs de Taag waren zoals altijd hoogtepunten. Het fenomenale uitzicht op het landschap, opgevrolijkt met de gieren die soms door je haren vliegen is iets wat je een keer gezien en meegemaakt moet hebben! Verder waren hier Zwarte ooievaars, Blauwe rotslijsters, Aasgieren, Iberische staartmezen, Zwarte roodstaarten, Roodstuitzwaluwen, Dwerg- en Slangenarenden, Kleine zwartkoppen en Zwarte- en Rode wouwen voor handen. Maar de leukste soort was er eentje die we de afgelopen drie edities van deze zelfde reis niet hebben gezien en dus voor Olaf en mij ook een topper was: een Westelijke orpheusgrasmus! Ik hoorde de vogel al van afstand zingen en met enig geduld en doorzettingsvermogen kregen we de vogel uiteindelijk kort in beeld. Helaas werd de opwinding me te machtig en liet de precisie me in de steek. Hier dus een foto van een schitterend scherpe stam en een vage, maar net herkenbare knaller!
Als alles lekker loopt en makkelijk gaat, glipt de tijd als mul zand door de vingers. Zo zaten we pas rond vieren op het terras voor de koffiestop en hadden we eigenlijk te weinig tijd over voor het laatste deel. Gelukkig werkten de soorten waarop we hoopten, zoals het al de hele reis gaat, lekker mee!. De laatste uurtjes brachten ons dus weer en meer schitterende vogels, te beginnen met een soort die altijd lastig is en die je dus moet koesteren: Havikarend! We troffen een vogel in een kleed dat ook voor Olaf en mij nieuw was. We hebben geen boeken bij de hand, maar het lijkt ons een derdejaars vogel. Hij hangt lekker tussen juveniel en adult in; erg gaaf!
Verder zagen we o.a. Westelijke blonde tapuit, Grijze gorzen, Blauwe rotslijsters, een Westelijke baardgrasmus, nog wat Aasgieren en trof één deelneemster tijdens een wandelingetje heel kort een Cirlgors aan. Al met al hoefden we op het eind maar een klein beetje extra gas te geven om maar iets te laat bij het diner aan te schuiven. Gelukkig is men in Spanje niet zo punctueel ;-)
Dag 4 stond in het teken van 'a change of habitat'. Even geen steppes of rotsen, maar water, meren en moeras. Dat levert natuurlijk meteen een heel scala aan nieuwe tripsoorten op en de administratieve afdeling van deze reis draaide 's ochtends dan ook overuren: Kwak, Zwarte ibis, Lachstern, Purperreigers, een Vorkstaartplevier (wel op afstand), Steltkluten, Kleine zilverreigers, Koereigers, Snorren, Steltkluten, een Witoogeend, Geelpootmeeuwen: het was hard werken! De sterren waren toch wel de Purperkoeten. We zagen er veel en we zagen ze goed; dat ik ook wel eens anders geweest!
Geloof het of niet, maar na de eerste uurtjes lukte het niet om in verbinding te komen met een Grijze wouw, een soort die er wel bij hoort op een dergelijke reis. Het kan dus ook, soorten die niet meteen op commando aan komen vliegen ;-). Dus besloten we eerst nog wat plasjes te bezoeken, waarbij een nest van een Buidelmees een erg leuke beloning was. Ook zagen we wederom Purperkoeten, nu zelfs met twee fikse jongen!
Het was inmiddels tijd voor de lunch, die al snel bruut verstoord werd door de aanwezigheid van een Woudaap! Het duurde even, maar uiteindelijk zag iedereen het schuwe wezentje (het waren er waarschijnlijk zelfs twee) en kregen we er het kleurrijke, Mediterrane trio IJsvogel, Hop, Bijeneter en Purperkoet bij. En laten we vooral ook de Alpengierzwaluw noemen, die onze kapsels bijna verpeste met z'n laagvliegerige gedrag!
We gaven ons wat betreft de Grijze wouw natuurlijk nog niet gewonnen, dus we zochten na de extra lange lunchstop nogmaals gericht naar de soort. Ditmaal hadden we wel succes; we vonden een paartje dat veelvuldig en langdurig (maar wel op afstand) aan het baltsen was. Verder was het fijn toeven met o.a. veel Bijeneters, enkele Dwergarenden, veel Vale- en Monniksgieren, Kleine torenvalken, een Grauwe kiekendief en roepende Kwartels.
Op de weg terug wilden we nog graag aanhaken bij een groep Blauwe eksters voor hopelijk wat langdurigere en betere waarnemingen. Hoewel we regelmatig groepen uit de rijdende auto tegenkomen, lukt het nog niet die ontmoetingen te laten samenvallen met een stop/parkeermogelijkheid. Ook vandaag lukte dat niet, maar de binnenweg terug naar Trujillo werd nog wel opgevrolijkt met o.a. enkele Cirlgorzen en een roffelende Kleine bonte specht. Die Blauwe eksters komen we hopelijk nog wel tegen gedurende de laatste twee volle dagen.
Er is helaas wel een veersverandering (lees: verslechtering) op komst, dus laten we hopen dat deze onze plannen niet te veel beïnvloeden. Voorlopig mogen we zeer tevreden zijn met wat we al hebben gezien. Wat er ook gebeurt, deze dagen neemt niemand ons meer af!
Comments