Het zit erop. Vijf excursiedagen in en rond Diepholz zijn voorbij gevlogen en ik denk dat we kunnen terugkijken op een heel succesvolle en leuke serie excursies.
De eerste drie dagen stonden in het teken van ongekende aantallen Kraanvogels (zie eerdere blogs). Het was de vraag hoeveel er over zouden zijn gebleven voor de laatste twee edities na de massale uittocht die het mooie nazomerweer van afgelopen weekend had veroorzaakt. Er waren gelukkig nog ruim voldoende vogels over (of wellicht van de "achterkant" bijgekomen) om ons te vermaken. En of je nu 5.000 of 10.000 Kraanvogels op een dag ziet doet uiteindelijk aan de beleving weinig af, zeker als het je eerste bezoek aan de regio is, wat voor velen gold.
De laatste twee dagen waren qua sfeer behoorlijk verschillend. De maandag ging door op de voet waar we eerder waren gebleven. Grijze omstandigheden zonder ook maar een streepje zonlicht, maar ook geen neerslag. De laatste dag, echter, lukte het de zon eindelijk de nevel en laaghangende bewolking te verjagen en zo kregen we als afsluiter van de serie toch nog de sfeervolle zonsondergang, op overigens weer een andere slaapplaats, waar je stiekem altijd op hoopt. Er is namelijk weinig mooiers dan de Kraanvogels binnen te zien en horen komen in een prachtig kleurenpalet van een ondergaande novemberzon boven een hoogveengebied. Het levert een fotoreeks op die je zowel sfeervol als kitcherig kunt noemen; je mag kiezen in welk kamp je jezelf schaart ;-)
Ook overdag blijf je toch wel foto's maken, ondanks dat alle foto's vast al een keer zijn gemaakt en mijn eigen archief inmiddels uitpuilt van Kraanvogels. Hier nog een kleine selectie om het af te leren.
Iets waar je in Diepholz doorgaans niet zo bang voor hoeft te zijn is dat je lastige soorten tegenkomt. Determinatiekwesties zijn hier vrij zeldzaam. Toch lukte het ons om er eentje op de kop te tikken en wel rondom rietganzen. We kwamen op dinsdag namelijk een groepje van drie vogels tegen dat tussen de overduidelijke Toendrarietganzen aan het rusten was op een akker. Ik heb het vermoeden dat het hier om (zeldzame) Taigarietganzen zou kunnen gaan, maar de materie is verrekte lastig.
Ze vielen echter meteen op door het formaat; het waren forse rietganzen met een stevige borst en lange nekken. Het probleem is echter dat dat niet goed te zien en te beoordelen is op de foto's, want ze gingen vrij snel in de slaap- en relaxmodus. Met ingetrokken nekken zien ze er meteen weer compact en kleiner uit. Wat je nog wel ziet zijn de forse, lange snavels, waarbij de ondersnavel vrij plat is. Daardoor is de snavelvorm meer langwerpig dan driehoekig. De oranjesnavelige vogel heeft nog de minst klassieke snavel- en kopvorm door een wat steiler dan gemiddeld voorhoofd, de andere twee ("zwartbekken") hebben wel een vrij typisch, plat voorhoofd dat je graag ziet bij Taigarietganzen.
Het zijn niet de klassieke oranjesnavelige vogels die toch vooral in ons Nederlandse zoekbeeld zitten, maar vergeet niet dat de meeste Taiga's helemaal geen (volledig) oranje snavel hebben. Daardoor vallen ze misschien ook wat minder op in een groep met rietganzen. Hieronder de plaatjes die ik met digiscoping nog net kon maken; de afstand maakte het extra ingewikkeld...
Hier overigens een leerzaam artikel over het onderscheid, waarin je mooi kunt zien dat ook Taigarietganzen behoorlijk variabel zijn.
Commentaren zijn uiteraard welkom!
Verder nog noemenswaardig: ook op de laatste twee dagen kregen we dankzij de warmtebeeldcamera makkelijk Patrijzen in beeld en zagen we wat bijvangsten in de vorm van o.a. Blauwe kiekendieven en een Slechtvalk.
Volgend jaar gaan we zeker weer, dus als je een dag mee wilt: wacht niet te lang met reserveren. Data komen binnenkort online.
Commentaires