WEEKEND KWELDERTOCHT XL, 30 NOVEMBER EN 1 DECEMBER 2024
Het was voor mij even omschakelen. Na een prachtige vakantie in zomerse omstandigheden (zie vorige blog) zou het zo maar eens lastig kunnen zijn om de draad in de Nederlandse winter weer op te pakken. Er waren ook een heleboel dagen in de recente weken te bedenken waarop die overgang inderdaad bruut en pittig zou zijn geweest, maar afgelopen weekend was daarop een uitzondering.
Voor het volgeboekte weekendje 'kwelderen' kregen we exact het weer waarop je hoopt: droog, zonnig, lekker fris en kraakhelder. Het zijn omstandigheden waarbij de kwelders en het Wad veranderen surrealistisch mooie aquareltekeningen en de weidsheid en de vergezichten, de unique selling points van het gebied, vanzelf stilte, contemplatie en admiratie oproepen.
Het was voor mij dus een zachte landing, niet in de laatste plaats door de vogels. We hadden een lichte valse start door een mislukte alles-of-niets-twitch voor een gemelde Humes bladkoning in het pittoreske Godlinze, dat praktisch op onze route lag. We wisten vooraf dat het lastig zou worden maar wilden toch een poging wagen. Het bracht ons 'slechts' wat Goudhanen, Vuurgoudhanen en enkele mooi poserende Appelvinken.
De echte start was in de Rommelhoek van de Eemshaven, alwaar we meteen een groep van 17 Strandleeuweriken opgediend kregen. Vanaf de Eemshaven reden we langzaam westwaarts. De volgende, geplande tussenstops waren respectievelijk telpost Noordkaap (6 Sneeuwgorzen) en Ruidhorn (4 Sneeuwgorzen, enkele overvliegende Strandleeuweriken en 4 Wilde zwanen). Ook vele steltlopers konden op het daglijstje plaatsnemen en de eerste groep Toendrarietganzen passeerde in noordoostelijke richting. Er zouden er het hele weekend nog vele volgen en de meeste gingen eveneens noordoost. Een beetje raar, als je het mij vraagt...
Er overwinteren jaarlijks enkele Grauwe gorzen op wintervoedselveldjes langs de Groninger noordkust en een dagje kwelderen in dit deel van Nederland zou ook niet compleet zijn zonder deze soort in de kijker te hebben gehad. Het kostte uiteindelijk twee pogingen, met tussendoor een bezoek aan het nabijgelegen Noordpolderzijl (Blauwe kiekendieven, Strandleeuweriken, Kleine zilverreigers, Slechtvalk, Lepelaar), voor we deze zeldzame soort in beeld kregen. Als bonus was er een erg grote groep Kepen aanwezig, waren er honderden Kramsvogels en wat minder Koperwieken te zien in de aangrenzende bessenstruiken, zagen we ook hier een man Blauwe kiekendief en troffen we een groep van 10 Strandleeuweriken aan op een omgeploegd klei-akker. Weer eens wat anders!
Het nadeel van de winter is dat de dagen relatief kort zijn. We zaten er net lekker in toen we alweer richting hotel moesten. Gelukkig hadden we nóg een hele dag en kregen we nog meer kweldersoorten, winterzon en Waddenheerlijkheid. Hoofdrol in de ochtend van dag twee was weggelegd voor misschien wel dé winterspecialiteit van de Waddenzee: Frater! We zagen een prachtige wolk van enkele honderden vogels in schitterend licht. Ook een groep Sneeuwgorzen, meerdere Oeverpiepers, Kleine zilverreigers en Blauwe kiekendieven, alsmede een IJsvogel konden op de nodige aandacht en bewondering rekenen!
Langzaam westwaarts kwamen we uiteindelijk bij Holwerd (Paarse strandloper) en Friesland-buitendijks uit. Hier liet, waarschijnlijk door wandelaars, de Ruigpootbuizerd helaas verstek gaan en moesten we het doen met Blauwe kiekendieven, een Sperwer, een Zwarte ruiter en de vele Goudplevieren, Kieviten, Watersnippen, ganzen en en eenden die het gebied traditioneel rijk is. Niets mis mee!
Inmiddels ging ook deze dag harder dan ons lief was en omdat ik graag de zuidwesthoek van Lauwersmeer wilde meepikken, togen we vanaf Blija terug. De laatste wandeling was nog wel even een heel productieve, met o.a. een schitterende Roerdomp, die in strijklicht een ronde boven het rietveld maakte. Dat gold ook voor een tweedejaars man Blauwe kiekendief en verder zagen we ook o.a. Havik, IJsvogel, Kleine zwanen, een Zeearend, meerdere Waterpiepers en zeker vier Koereigers.
Het laatste halfuur probeerden we weer eens iets met de warmtekijker. Er was vanuit de groep de wens om een Houtsnip te zien en ik had wel zin om eens te kijken of het daadwerkelijk zo makkelijk is als het vorig jaar (de laatste keer dat ik het probeerde) leek. Ik had een plekje op het oog dat me geschikt leek en ongelofelijk maar waar: met warmtebeeld bleek het inderdaad een koud kunstje! Letterlijk binnen de minuut lichtte er één op! Maar als je dan eenmaal weet dat er een Houtsnip zit, valt het vervolgens nog steeds niet mee om 'm in de begroeiing daadwerkelijk in de verrekijker te krijgen. Het 'probleem' bij een warmtekijker is het gebrek aan diepte in het beeld, waardoor het dus lastig inschatten is hoever de vogel van je vandaan zit. Het was dus nog flink zoeken en rustig manoeuvreren (als je er ooit in geslaagd bent om een Houtsnip aan de grond te vinden zonder hulpmiddelen en zonder sneeuw, krijg je bij deze de Hans Anders Oeuvreprijs van mij!), maar uiteindelijk konden we alle de vogel op een meter of vijf afstand waanzinnig bekijken. Wat geweldig om deze soort rustig te kunnen bewonderen terwijl 'ie volledig op z'n camouflage vertrouwt!
Mocht er behoefte zijn aan een excursie speciaal gericht op het zoeken naar en fotograferen van Houtsnippen in hun habitat: laat het weten!
Dit was een prachtig en waardig einde aan een erg mooi weekend. Mocht je de komende weken nog eens mee willen (IJmuiden, Kweldertocht, Dagje Delta of Kwade Hoek), kijk even naar het aanbod dat er nog is.
Commentaires