MINIBUSEXCURSIE "ROOFVOGELS EN UILEN IN NOORD-NEDERLAND", 22 JANUARI 2024
Je hebt van die dagen die je achteraf graag een keer zou hebben overgedaan. Gisteren was er zo één, hoewel er naast wat pech ook zeker mooie momenten te beleven waren.
De pech zat 'm zeker niet in het weer. De harde wind nam snel genoeg af om prima te kunnen vogelen en de dag verliep zowaar zo goed als compleet zonnig. Niets mis mee, ware het niet dat de (roof)vogels en uilen voor het eerst dit jaar wat moeilijker te vinden bleken dan je zou hopen. Dit resulteerde in een soortenlijst die wat korter was dan gemiddeld, maar dat kan natuurlijk ook een keer gebeuren. De natuur blijft helaas en gelukkig de natuur en derhalve onvoorspelbaar.
Om concreet te worden: voor het eerst zat de Bosuil niet in z'n vaste gat en bleken ze ook op een "reservelocatie" onvindbaar. Daarnaast speelde ook de Ruigpootbuizerd verstoppertje, waardoor de ochtend een beetje stroef verliep. Het hoogtepunt was dan ook niet één van de soorten waar we naar op zoek waren, maar een mooie groep van tientallen rondscharrelende Grote barmsijzen en Putters!
's Middags ging het een stukkie beter. Uiteindelijk zagen we o.a. een stuk of 10 Blauwe kiekendieven, 5 Zeearenden, 2 Slechtvalken, een Sperwer, een Bruine kiekendief en een stuk of 10 Ransuilen, naast natuurlijk de gebruikelijke Buizerds en Torenvalken. Ook zagen we wederom Barmsijzen, die zich wederom mooi en van dichtbij lieten zien. Je kunt er maar beter van genieten, want het kan na deze invasie zo weer enkele jaren duren voor we weer deze aantallen opgediend krijgen!
Maar als het "missen van vogels" al aanvoelt als ongeluk, dan is een vallende telescoop natuurlijk de overtreffende trap...
Achteraf gezien kun je jezelf wel voor je kop slaan. Basisregel 1: zet nooit een telescoop op asfalt als het ook op gras kan, zeker niet bij winderig weer. Maar ja, iedereen heeft wel eens wat momenten van verstandsverbijstering of, iets milder geformuleerd, van onachtzaamheid. Mij overkwam dat deze middag. Ik was nog wel zo slim geweest om de telescoop in de luwte van de bus neer te zetten maar was even vergeten dat de wind er dubbel zo hard onderdoor kan waaien. Dat gebeurde, waardoor de poten onder de telescoop werden weggemaaid, de boel omviel en precies op één van de oculairs landde... Een geluid van optiek op asfalt gaat je door merg en been en het resultaat was te verwachten: een keurige, verticale barst in één van de twee oculairs van de BTX. Een beetje jammer, noem je dat. Je kunt er gelukkig nog doorkijken, maar natuurlijk zal dit gerepareerd moeten worden en dat kost, naast geld, minimaal 1,5 maanden.
Afijn, weer een wijze les geleerd, moeten we maar denken. Er restte na dit incident nog een kort stukje vogeldag en gelukkig kan ik dit soort zaken haast makkelijker uit mijn hoofd zetten dan het missen van een Bosuil ;-). "Vrolijk" reden we dus door en wat is in zo'n geval dan het beste medicijn?? JUIST!
Dat de Velduilen, nadat de kwelders de afgelopen weken twee keer onder water hebben gestaan, niet meer vanzelfsprekend zijn wisten we al. Dat deze soort niet lukte, was dus niet geheel verrassend. Het bleef op deze zonnige dag dus bij 8 soorten roofvogels en uilen; enigszins mager, maar het was desalniettemin een lekkere, zonnige en gezellige dag buiten.
Nu eerst even de telescoop op vakantie naar Oostenrijk sturen ;-)
Comments