De volgende privé-excursie was er één die mij om verschillende reden op het lijf was geschreven. Het was namelijk een trip van een familie met drie kinderen. Zij verbleven enkele dagen op Ameland en wilden graag het eiland per fiets leren kennen alsmede wat stappen zetten in de avifauna van het eiland. Nu wil het geval dat ik Ameland goed ken, de plek deze maanden de thuishaven is van één van mijn favoriete soorten (een echte eilandspecialiteit), ik fietsen één van de leukste manieren van vogelen vind en ik het een leuke uitdaging vind om mensen (tieners, bijvoorbeeld) die in principe geen echte vogelaars zijn toch enthousiast te maken, al was het maar voor even ;-).
Dat enthousiasmeren gaat makkelijker wanneer je:
A. Lekker fietsweer hebt en het buiten dus aangenaam toeven is. B. Je één of enkele tot de verbeelding sprekende en esthetisch in het oog springende soorten kunt laten zien. Welnu, de klaagzang over de noordenwind, die ik reeds in het vorige blog heb afgestoken, kon ook vandaag weer van stal worden gehaald, waarmee er een krachtige streep door punt A kon. Het was weer eens onprettig koud; de kille noordoostenwind in combinatie met de bewolking maakte het ochtenddeel best een beproeving voor de licht "onderklede" (is dat een woord??) familie. Maar gelukkig was er ook nog een punt B en dat kon wel worden ingezet. Ameland is namelijk hét eiland voor een soort waar velen toch wel warm van worden (in ieder geval figuurlijk) en die met recht een specialiteit genoemd mag worden: Roodhalsgans! Naast het feit dat ze hier vrijwel elk jaar (zij het in kleine aantallen) te vinden zijn, laten ze zich hier doorgaans ook geweldig zien. Met een voorjaarstrek waar ook weinig van te verwachten viel, gingen alle pijlen dus op deze soort, die je natuurlijk niet mag missen als je in april met een verrekijker op het eiland bent geweest.
Zo zat ik om 9.30 met fiets en al op de boot en was het het eerste kwartier in de luwte en bij opkomend tij genieten van de dynamiek van de Waddenzee. Vele duizenden steltlopers (vooral Bonte strandlopers, maar ook Rosse grutto's, Kanoeten en Zilverplevieren) zochten droge voeten en passeerden in hun zoektocht naar een vluchtplaats de boot op korte afstand. Een prachtig fenomeen in één van onze enige, echte wildernissen!
Om half elf fietste ik van de boot af en ontmoette ik de familie aan het begin van de pier. Meteen bij het eerste contact weet je vaak al wel dat het goed zit (of niet, maar dat maak ik nauwelijks mee) en ook hier was het meteen duidelijk dat het een gezellige dag ging worden. Na een korte stop in hun appartement om toch nog even wat extra kleren aan te trekken trokken we de polders in en geloof het of niet, maar ik het eerste groepje ganzen dat we serieus bekeken zat meteen de soort die ik het koste wat kost wilde laten zien: Roodhalsgans! Het leek op deze manier bijna in scene gezet, maar het was uiteraard gewoon puur geluk. Het volwassen mannetje liet zich prachtig zien én horen; geweldig!
Maar het werd al snel nog veel mooier, want nog geen tien minuten later stond de teller voor de dag op... ACHT EXEMPLAREN! Net onder de Waddendijk liepen twee groepjes, één van drie en één van vier vogels, dicht bij elkaar. Hiermee heb ik mijn eigen dagrecord gebroken en is is de teller voor deze winter voor wat betreft Roodhalsganzen tijdens excursies in één klap verdubbeld van acht naar zestien verschillende exemplaren! U weet inmiddels hoe blij ik word van deze soort en ondanks de klapperende tanden konden ook mijn gasten van vandaag de soort (volgens mij) wel op waarde schatten.
De polders van Nes zijn niet alleen goed voor ganzen, ook weidevogels tieren hier nog (relatief) welig en voor bijvoorbeeld Goudplevieren vormen de graslanden een vaste tussenstop op weg naar Scandinavië. Dat maakt een tochtje hier vrijwel altijd tot een lust voor het oog en oor.
Na een lunch/opwarmstop in het appartement fietsten we 's middags een mooie ronde door de polders tussen Nes en Ballum om uiteindelijk via de duinen terug te keren naar de thuisbasis. De zon liet zich inmiddels wat vaker zien, waardoor het iets prettiger toeven was, maar voorjaar was het nog niet echt en de vogels deden, eerlijk is eerlijk, ook niet heel erg van zich spreken. Wel zagen we/hoorden we o.a. soorten als Kluut, Nachtegaal, Blauwborst, Bruine kiekendief, Gele kwikstaart, Tapuit, Rosse grutto's en nog wat meer van de "te verwachten" soorten, maar wat opviel was toch vooral wat een oordenwind in april teweeg brengt. Desalniettemin was het een leuke en zeer gezellige dag fietsen op een prachtplek en kan de familie zeggen dat ze het eiland zullen verlaten met ACHT Roodhalsganzen "op zak"; er zijn zat fanatieke vogelaars die er jaren over zullen moeten doen om dat te kunnen bereiken! We tellen dus onze zegeningen (altijd een wijs besluit in het leven in het algemeen en bij vogels kijken in het bijzonder)!
Op de boot terug was het tij en daarmee ook de vogelactiviteit extreem laag en moest ik het doen met "slechts" een Pontische meeuw. De Bergeenden brachten we nog aan het filosoferen en mijmeren over doelen en wegen die daarheen leiden, een proces waarin ik in mijn hoofd in ieder geval flink bezig ben en waarop ik binnenkort wel terug kom. WÁT een cliffhanger, nietwaar??
Familie, bedankt voor de gezelligheid en hopelijk tot een volgende keer!
Comments