MINIBUSEXCURSIE, WOENSDAG 5 FEBRUARI 2025
Het was, of bleek, een perfecte dag voor een roofvogel- en uilenexcursie afgelopen woensdag (gisteren). Rustig en zonnig weer is lang niet altijd een garantie voor veel rovers, hoe zeer we dat gevoelsmatig ook vermoeden. Vaak genoeg blijkt blauwe lucht juist veel lastiger (roof)vogels kijken dan weer met enige turbulentie (beetje wind, buitje op z'n tijd). Maar aan de andere kant: voor het gevoel van de eerste, voorzichtige zonnewarmte op de huid geef ik met alle plezier een paar vogels op. Gelukkig hoefde dat offer vandaag dus niet eens gebracht te worden. We kregen én lekker weer én best veel vogels, dus daarmee een heel fijne dag buiten!
De eerste twee soorten werkten beide soepel mee, hoewel het aantal Ransuilen in 'de' boom lager was dan normaal. Het leek erop alsof er iets was voorgevallen waardoor de laagst zittende vogels waren verkast. Niet zo gek, gezien de locatie, maar wel jammer; wij zagen 'slechts' een vijftal vogels hoog in de boom zitten tukken. De Slechtvalken compenseerden dit door beide aanwezig te zijn en zich erg gaaf te laten zien. Het vrouwtje zat een prooi te verorberen (maar wat dit nu was...?), terwijl het mannetje toekeek en uiteindelijk een rondje vloog. De reactie daarop van de overige vogels liet geen twijfel over wie de heersers van de buurt zijn!
De tweede bestemming waren de Onlanden. Trouwe lezers van het blog weten dat daar een vogel zit (Ruigpootbuizerd) die ik in het verleden blijkbaar iets heb misdaan en die zich daarom steevast voor mij verborgen houdt. Deze ochtend vormde daarop geen uitzondering. Sterker nog: we zagen eigenlijk nauwelijks roofvogels op deze normaal gesproken toch erg vermakelijke plek. Soms moet je gewoon eerst even iets anders doen om het later met frisse moed nog eens te proberen. Aldus geschiedde.
De Bosuil van Noordlaren was thuis en liet zich gelukkig makkelijk en mooi zien, de Zeearenden in het Zuidlaardermeergebied deden dat even niet.
Omdat voor de middag de Waddenkust en Lauwersmeer op het programma stonden, moesten we toch praktisch langs de Onlanden noordwaarts. Tijd voor een tweede poging, dus, en we kunnen zeggen dat de wereld er daar ineens heel anders uitzag. Er vlogen erg veel roofvogels, natuurlijk vooral Buizerds. Maar ook troffen we enkele Blauwe kiekendieven (waaronder een adulte man), twee baltsende Haviken, meerdere Torenvalken en een hoog overvliegende Zeearend. Maar wat vooral noemenswaardig was: helemaal aan het eind, toen we op het punt stonden te vertrekken en ik mijn verlies al had genomen, zat 'ie er ineens alsof het de normaalste zaak van de wereld was: de RUIGPOOTBUIZERD.
Nog even los van mijn persoonlijke 'fitty' met de vogel (die natuurlijk volkomen eenzijdig is): ik denk dat deze soort over 5-10 jaar wel eens een mega-zeldzaamheid kan zijn. Nu is de soort al vreselijk schaars in Nederland en eigenlijk alleen te vinden in het noorden. Ik denk dat als er op dit moment in totaal tussen de vijf en de tien exemplaren overwinteren, ik al aan de ruime kant schat. Neem daarbij in acht dat bij dit aantal ook enkele terugkerende volwassen vogels zitten, die op een gegeven moment het loodje leggen, en besef dat elke waarneming van een Ruigpootbuizerd in Nederland er één is om te koesteren. We waren dan ook erg blij dat en op welke manier de vogel zich liet bekijken! En ik persoonlijk was opgelucht dat na zeker zeven vruchteloze pogingen het appeltje met deze vogel eindelijk geschild was!
Op weg naar Lauwersmeer reden we, nabij Enumatil, door een poldertje waar de hemel ineens zwart kleurde van de ganzen. Zo ver het oog reikte was er paniek. Dan is het vermoeden van een Zeearend gerechtvaardigd, maar in dit geval bleek het nog veel mooier: VIER Zeearenden, drie onvolwassen exemplaren en een bijna volwassen vogel, cirkelden rond, dolden wat met elkaar en verdwenen uiteindelijk in noordoostelijke richting. Een fantastisch tafereel!
We hadden, door het vele en vermakelijke 'oponthoud' (dat kun je natuurlijk nooit zo noemen als je aan het vogels kijken bent, maar toch...) niet gek veel tijd meer langs de Waddenkust, dus moesten keuzes maken qua te bezoeken plekken. De eerste stop was de Ezumakeeg, waar we onze zesde Zeearend van de dag zagen en konden genieten van een show van kiekendieven. Zeker vier Blauwe- en vier Bruine kiekendieven vlogen jagend boven de rietkragen.
De laatste locatie was het veldje waar de Velduilen de laatste week ineens opdoken. We vonden beide vogels inderdaad terug, waarmee de teller voor de dag op in totaal 11 roofvogels/uilen kwam te staan! Dat is niet misselijk! Klein klaagje: de uilen zaten flink weggestopt en op redelijke afstand, maar dat mag de pret natuurlijk niet drukken. Ze zijn erg schaars deze winter, dus we moeten elke waarneming koesteren.
Deelnemers: bedankt voor de leuke dag en jullie enthousiasme, het was me weer een waar genoegen!
Er is, na de reeds volgeboekte roofvogel- en uilenexcursie van komende zondag, nog één mogelijkheid om mee te gaan op zoek naar de uilen en rovers: de tweedaagse Haken en hakken (vrijdag 28 februari en zaterdag 1 maart). We gaan op dag één op zoek naar roofvogels en uilen en na een nacht in een Duits hotel gaan we op dag twee spechten (en o.a. Kortsnavelboomkruipers) zoeken in het oerbos Hasbruch. Voor deze excursie zijn nog enkele plekken beschikbaar.
Kommentare