MINIBUSEXCURSIE, ZONDAG 9 FEBRUARI 2025
Soms is het gewoon te jammer om te stoppen. De excursies rondom roofvogels en uilen kwamen deze winter wat stroef op gang, maar inmiddels zijn ze erg productief en zien we prachtige soorten. Daarom heb ik toch maar een extra datum toegevoegd aan de excursiekalender. Het is pas over ruim een maand en in die tijd kan er natuurlijk veel veranderen, maar de meeste soorten zullen dan naar alle waarschijnlijkheid ook nog te vinden zijn. Zeker de soorten die het meest tot de verbeelding spreken, Ruigpootbuizerd en Velduil, zijn dan, wanneer er niets geks gebeurt, nog wel aanwezig. Ook op de andere doelsoorten maken we dan nog steeds erg goede kans.
Kortom: mocht je nog zin hebben in een dagje roofvogels en uilen zoeken in het prachtige Noord-Nederland, wees welkom op woensdag 19 maart. En mocht je nog twijfelen, de resultaten van de laatste editie zouden je zomaar over de streep kunnen trekken.
De start was een stadse, zoals de laatste tijd te doen gebruikelijk. Ransuilen en Slechtvalken hebben nu eenmaal de neiging om zich te verschansen in de urban jungle. Voordeel is dat ze heel plaatstrouw zijn, dus beide soorten waren snel gevonden. Met name de Slechtvalken maakten er een mooi showtje van, waarbij het vrouwtje een net gevangen prooi aan het plukken was en het mannetje niet kon wachten om een spreekwoordelijk vorkje mee te prikken. Korte vluchten en roepsessies zetten het ongeduld kracht bij; erg gaaf om te zien en te horen!
Maar het leukste vogels kijken doe je toch in wat meer oogstrelende omgeving, zoals bijvoorbeeld de Onlanden. Daar kostte het even wat moeite, maar uiteindelijk lukte het ons wederom de overwinterende en tegenwoordig erg schaarse Ruigpootbuizerd mooi in beeld te krijgen. Na enkele minuten dook de vogel achter een struik naar de grond en was weer zo onzichtbaar als 'ie wel vaker is. Ook Buizerd en Bruine- en Blauwe kiekendief konden aan de daglijst worden toegevoegd.
De Bosuil werkte heel vriendelijk en fijn mee en op weg naar de sanitaire stopplek zagen de mensen die aan de goede kant van het busje zaten en naar de juiste plek in de lucht keken dat de reden van paniek bij een groep Kol- en Toendrarietganzen lag in een overvliegende Zeearend.
Omdat onze stopplek letterlijk om de hoek lag van de plek waar zich al een tijd een IJsduiker ophield en er verschillende deelnemers wel oren hadden naar een klein uitstapje, deden we een korte poging om deze imposante en zeldzame soort in de kijker te krijgen. In eerste instantie stonden we op een plek die geen zicht gaf op de vogel, een tweede poging was raak. En hoe! De IJsduiker was echt mooi te zien, zeker gezien de waarnemingen van de afgelopen dagen, waarbij men toch vaak genoegen moest nemen van een vogel op flinke afstand!
Na de langere verplaatsing richting Lauwersmeer stopten we eerst naast een uitzichtheuvel met zicht op het zuidelijk deel van het gebied. Daar was het helaas, op enkele Torenvalken en Blauwe kiekendieven, vrij rustig, maar zagen we wel de tweede Ruigpootbuizerd van de dag. Oké, de vogel vloog op zeer grote afstand, maar was in het zonlicht goed herkenbaar terwijl hij minuten lang aan het jagen was in het centrale, ontoegankelijke deel.
In de Ezumakeeg zagen we een adulte Zeearend in een kale boom landen en uiteindelijk ook weer wegvliegen en waren verschillende Blauwe- en Bruine kiekendieven aan het jagen, soms ook kortstondig op elkaar.
Het tweede off-topic tussendoortje was onze Huishoutsnip, die heel trouw weer op z'n zelfde plekje aanwezig was en zich wederom weinig aantrok van de enthousiaste kreten van aanbidding. Fijn, zo'n betrouwbare en meewerkende vogel op z'n tijd!
De laatste stop was op een plek waar zich (in ieder geval) de laatste week twee Velduilen ophouden. Ze waren ook vandaag aanwezig, maar helaas zeer lastig zichtbaar. De oostenwind was namelijk inmiddels flink aangetrokken en dan duiken de uilen diep in de beschermende begroeiing. Geef ze eens ongelijk! Wij moesten het dus doen met koppies die tussen de pollen door naar ons keken. Ach, het is (veel) beter dan niets, waarmee we het de eerste maanden van de winter moesten doen. Meestal worden ze in de tweede helft van de winter weer langzaam actiever, dus ik vermoed dat we ze nog wel eens beter gaan tegenkomen. Een groepje Fraters was het laatste wapenfeit van vandaag. Daarmee eindigden we op tien roofvogel- en uilensoorten, omdat we opvallend genoeg de hele dag geen Havik noch een Sperwer zijn tegengekomen!
Dat mag de pret natuurlijk niet drukken, het was wederom een fijne en zonnige dag buiten (het is inmiddels al buitengewoon lang droog voor de winterperiode!) met een gezellige groep. Zoals aangegeven: we gaan dus nog één keer op herhaling. Wees welkom!
Martijn, was weer een feestje om met jou op pad te zijn. Dank dat je in het al drukke programma nog even tijd kon vinden voor de gave IJsduiker en fantastische Houtsnip, zo dichtbij maar nog bijna onzichtbaar. Tot gauw een volgende keer ! Groeten Kees Schonebaum