SALLANDSE HEUVELRUG EN ENGBERTDIJKSVENEN: ZONNIGE NOSTALGIE
- Martijn Bot
- 1 dag geleden
- 3 minuten om te lezen
WANDELEXCURSIE, VRIJDAG 4 APRIL 2025
Het is geen handige eigenschap voor een vogelaar, maar ik houd echt niet van vroeg opstaan. Nu zijn er (helaas) een paar excursies waar je er niet aan ontkomt en de wandelexcursie op de Sallandse Heuvelrug is daar één van. Dat wil zeggen: je kunt prima later starten met wandelen, maar dan mis je zeer waarschijnlijk de specialiteit van het gebied: de Korhoenders.
Deze eens best algemene soort van het Nederlandse akkerland is in de afgelopen eeuw enorm achteruit gegaan. Erger nog: ze verdwenen zo goed als overal. De laatste wilde populatie bevond zich uiteindelijk nog op de Sallandse Heuvelrug. Ik ben geboren en opgegroeid in het redelijk nabijgelegen Hardenberg. Met een vader die ook van vogels kijken hield (en houdt, trouwens) kan ik me de verschillende tripjes naar deze plek dan ook nog levendig voor de geest halen. Verschil was wel dat je destijds nauwelijks moeite hoefde te doen om de soort te zien en te horen. Nog wandelend in het bos op weg naar de berg hoorde je in de verte al bolderende mannetjes en langs de hele bergweg waren ze alom aanwezig.
Vandaag de dag is alles anders. In het gebied wordt uit alle macht geprobeerd de soort een herstart te geven, maar het lijkt vechten tegen de bierkaai. Hoewel, naar ik begreep zijn er inmiddels enkele jongen van vorig jaar groot geworden en zijn er dus vogels zonder ring te zien.
Lang verhaal kort: het werd voor mij een 'trip down memory lane' en voor vrijwel alle deelnemers een eerste ontmoeting met deze prachtvogels. We zagen zo'n zes exemplaren en het zeer kenmerkende, melancholische gebolder van de mannetjes zal niemand meer vergeten. De beste waarneming was een dichtbij overvliegend mannetje, dat ogenschijnlijk geen ringen leek te dragen. Ze zijn niet op de vluchtfoto's te zien en ook zittend in een dennetje zag ik geen plastic artefacten. Zeer waarschijnlijk hebben we dus een vogel gezien die hier geboren en getogen is; da's gevoelsmatig toch net even iets leuker ;-).
Qua overige waarnemingen was het redelijk rustig. Tweemaal een Blauwe kiekendief, een Groene specht, wat Appelvinken, een verre Rode wouw die ik niet op tijd aangewezen kreeg, zingende Veld- en Boomleeuweriken en een langstrekkende Kleine zilverreiger (best leuk hier!) waren noemenswaardig. Dat was ook mijn vroegste Groentje ooit!
Het tweede deel van de excursie was een wandeling in de Engbertdijksvenen. Ook dit gebied ken ik nog uit mijn absolute beginjaren als minivogelaar, hoewel het inmiddels helemaal op de schop is gegaan en bijna onherkenbaar is veranderd. Een wandeling leverde vele Blauwborsten op, alsmede wederom Boom- en Veldleeuweriken, baltsende Haviken, Kleine plevieren, Geelgorzen, wat Boomblauwtjes en (wat mij betreft) als klap op de vuurpijl een man Veenmol! Dit bizarre schepsel is een soort reuzenkrekel met grote, krachtige voorpoten met opvallende klauwen. Je ziet ze nauwelijks, als je het geluid kent en in de juiste gebieden komt (veengebieden en duinen) hoor je ze nog wel eens. Voor mij was het een nieuwe soort en eentje die ik graag wel eens wilde zien, gewoon omdat het zo'n gek dier is. Ook de anderen kon het wel bekoren, als ik de signalen goed heb geïnterpreteerd!
Deelnemers: dank voor de gezelligheid en de soms vele gereden kilometers!
Comments