Iedere zichzelf respecterende natuurliefhebber in het algemeen en vogelaar in het bijzonder moet het minstens een keer hebben meegemaakt, aangezien het met recht één van de meest spectaculaire natuurverschijnselen van ons land is: de hoogwatervluchtplaats aan de Waddenkust bij het Friese Westhoek. Het "probleem" is echter dat je het fenomeen alleen in de volle glorie mee krijgt wanneer alle variabelen kloppen. De belangrijkste elementen zijn het tij en de wind. Wanneer het tij hoog genoeg komt (waar weer niet té hoog) en de wind het feestje niet verpest door te hard (noord)west of zuidoost te blazen, krijg je een natuurfestijn voorgeschoteld dat je nog lang zal heugen. Steltlopers, want dat zijn de hoofdrolspelers, die normaal verspreid op het drooggevallen wad foerageren, worden dan door het opkomende water langzaam richting het land gedreven. Westhoek is een van de laatste plekken waar de ze nog droge pootjes kunnen houden, dus zij verzamelen zich dan ook massaal in die hoek van het wad. Wij als vogelaars kunnen simpelweg een stoeltje neerzetten en de massa's vogels komen gewoon op je af, en soms zelfs zo dichtbij dat ze niet zelden letterlijk tussen je telescooppoten doorlopen. De kwaliteit en kwantiteit van de waarnemingen is voor Nederlandse begrippen ongekend. Tot zo ver de theorie. De praktijk pakt soms niet helemaal uit zoals hierboven beschreven, omdat de combinatie van tij en wind soms lastig in te schatten zijn. Afgelopen vrijdag, tijdens de tweede, uiteraard volgeboekte, editie van de excursie naar Westhoek en aangrenzende locaties, vielen we echter met de neus in de boter (terwijl ik hoorde dat de dag ervoor en de dag erna om verschillende redenen weer teleurstellend waren geweest). Het water kwam tot werkelijk perfecte hoogte, we kregen enorm veel steltlopers op een fenomenale manier in beeld, het licht was geweldig en de temperatuur zeer aangenaam. Kortom: het was geweldig genieten van een waanzinnig Westhoek. Oké, voor de kniesoren onder ons: we vonden in de massa geen rariteit waar we de zeldzaamhedenjagers mee in beweging zouden kunnen krijgen, maar wat was het desalniettemin prachtig! We konden alle op het Wad te verwachten "algemene" steltlopers in alle mogelijke kleden bewonderen en vergelijken, inclusief de vluchtbeelden. Ook de fotografen konden zich volop uitleven; je wist soms eigenlijk niet waar je moest kijken omdat het feitelijk 360 graden rondom je gebeurt. Bontbekplevieren, Bonte strandlopers, Kleine strandlopers, Krombekstrandlopers, Kanoeten, Drieteenstrandlopers, Zilverplevieren, Rosse grutto's, Kluten, Wulpen, Steenlopers en Tureluurs gemengd in leuke, gevarieerde wolken van volwassen en jonge vogels; Westhoek in optima forma! Hier wat plaatjes van de ochtend!
Waren er nog interessante niet-steltlopers, zult u zich afvragen? Welnu, we zagen o.a. een eerste kalenderjaar Pontische meeuw, een Tapuit, vele honderden Pijlstaarten (kwamen in grote getalen binnen, altijd een leuk fenomeen) en als onbetwist hoogtepunt...een schitterende Velduil!
Toen het water eenmaal aan onze schoenzolen stond, was het toch echt tijd om verder te gaan, maar uiteraard niet voordat we ons hadden gelaafd aan de welverdiende kop koffie met stroopwafel. Een veldje vol Goudplevieren leverde niets verrassends op, dus was de volgende geplande stop Zwarte Haan. Het water ging inmiddels alweer af en de eerste modderplaatjes verschenen, die prompt werden bevolkt door nog meer steltlopers. Het was veelal meer van hetzelfde, maar enkele Kemphanen, Oeverlopers en duizenden Kluten waren de moeite van het noemen wel waard. Ook de Pijlstaarten bleven doorvliegen, er jakkerde een juveniele Sperwer langs en enkele jonge Bruine kiekendieven oefenden tevergeefs hun jachttechniek op de aanwezige steltlopers en eenden. Daarnaast werden we nog geïnterviewd door Edwin Winkels van het Algemeen Dagblad, die bezig was met een wandelvakantie door Nederland en bijna op z'n eindbestemming was aangekomen (Vlieland). Mocht iemand het betreffende stukje (over o.a. Zwarte Haan) tegenkomen en bewaard hebben, dan houden we ons aanbevolen!
En wie er ook nog steeds waren: de flamingo's! Ik wil nog maar eens herhalen dat dit een behoorlijk interessant groepje is. Ik bedoel dan niet zo zeer de zeven geringde Chileense flamingo's (die komen alle uit Zwillbrock, de kolonie net over de grens in Duitsland), maar de drie ongeringde, tweede kalenderjaar Europese flamingo's. Deze kunnen niet uit die kolonie afkomstig zijn omdat daar vorig jaar welgeteld NUL flamingo's zijn geboren vanwege de droogte. Dat betekent dus dat dit "gewoon" wilde vogels moeten zijn! Dat dat goed mogelijk is, heeft een groepje van zeven, in Zuid-Spanje geringde vogels dat dit voorjaar in Nederland werd gezien wel bewezen. Het is dus tijd om ook deze vogels de credits te geven die ze verdienen!
De dag werd afgesloten bij een andere, befaamde steltloperplek (maar vooral goed bij afgaand/laag water): de pier van Holwerd. Ook hier was weer veel te zien, vonden we helaas ook geen klapper maar was het weer genieten van een veelheid aan soorten en kleden. Leuk was hier o.a. een Regenwulp die zich geweldig liet zien.
Toen we om 16 uur uiteindelijk terug waren op het verzamelpunt, was de unanieme conclusie dat het een schitterende dag was en dat we Westhoek allemaal (nog steviger) in ons hart gesloten hebben. Volgend jaar gaan we zeker weer (en waarschijnlijk meer dan eens), de data worden in de loop van dit najaar gepubliceerd.
Comentários